Q: มีอะไรอยากบอกคนที่ได้เข้ามาอ่านในบทความนี้ไหม?

A: ในฐานะที่เราเป็นคนรู้ตัวช้า อยากบอกถึงการที่ให้เด็กมีโอกาสได้เรียน หรือได้ทดลองอะไรบางอย่าง
มันเป็นการให้โอกาสที่โชคดีอย่างหนึ่งของเด็กคนนั้น เพราะเราจบดุริยางค์มาตอนอายุ 31 เราก็แบบ
ไปซ้อมกับเพื่อนรุ่นเดียวกัน แล้วเรารู้สึกว่าเราตามหลังเขาตั้ง 9 ปีแหนะ (หมายถึงระยะเวลาในการทำงาน) ทำให้รู้สึกมีความกดดัน เพราะต้องวิ่งตามคนอื่นตลอด
     เพราะการรู้ตัวเร็วถือเป็นข้อได้เปรียบในสนาม ยิ่งรู้ตัวเร็วยิ่งมีแรงเหลือเยอะ ง่ายที่จะไปลุยมากกว่า
การรู้ตัวช้า และการอยู่ในวงการดนตรีนั้น ไม่ได้ใช้แค่พลังใจ แต่ต้องใช้พลังกายด้วย
     “การรู้ตัวเร็ว อย่างน้อยต้นทุนในเรื่องเวลามันก็ได้เปรียบคนอื่นละ”